14 listopada XXXIII niedziela zwykła
(Dn 12,1-3)
W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę,
który jest opiekunem dzieci twojego narodu.
Wtedy nastąpi okres ucisku,
jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia, każdy, kto się okaże zapisany w księdze. Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie,
ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą
świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu
sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze.
(Ps 16,518.9-10.11)
REFREN: Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.
(Hbr 10,11-14.18)
W Starym Przymierzu każdy kapłan staje
codziennie do pełnienia swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Jezus Chrystus
przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, „aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego”. Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.
Gdzie jest odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi
potrzeba ofiary za grzechy.
(Łk 21,36)
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
(Mk 13,24-32)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „W owe dni,
po wielkim ucisku słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą
i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych
z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba.
A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie,
że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach.
Zaprawdę powiadam wam:
Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie
w niebie, ani Syn, tylko Ojciec”.
Rozważania do czytań Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Słowa Chrystusa nigdy nie przeminą, ale wszystkie wypełnią
się co do joty. On zapowiedział, że przyjdzie powtórnie na obłokach z wielką mocą i chwałą. Nie znamy dnia ani godziny Jego przyjścia, ale wiemy, że stanie
się to po wielkim ucisku, jakiego nie było od początku świata
i jakiegojuż nigdy nie będzie. Przybliża się koniec wszystkiego. A jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą Ewangelii Bożej?
żródło:
http://mateusz.pl/czytania/2021/2021
1114.html#czytania
________________________________________
01 sierpnia 2021 Niedziela
XVIII Niedziela zwykła
I czytanie: (Wj 16, 2-4. 12-15)
Na pustyni całe zgromadzenie Izraelitów zaczęło
szemrać przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi. Izraelici mówili im: "Obyśmy pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdzie zasiadaliśmy przed
garnkami mięsa i jadaliśmy chleb do syta! Wyprowadziliście nas na tę
pustynię, aby głodem zamorzyć całą tę rzeszę". Pan powiedział wówczas do Mojżesza: "Oto ześlę wam chleb z nieba, jak deszcz. I będzie wychodził
lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich
także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie". "Słyszałem
szemranie Izraelitów. Powiedz im tak: O zmierzchu będziecie jeść mięso,
a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym
Bogiem". Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz,
a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy
uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego,
niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie:
"Co to jest?" – gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich
Mojżesz: "To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm".
(Ps 78 (77), 3 i 4bc. 23-24. 25 i 54)
REFREN: Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył
To, co usłyszeliśmy i poznaliśmy,
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
opowiemy przyszłemu pokoleniu,
chwałę Pana i Jego potęgę.
On z góry wydał rozkaz chmurom
i bramę nieba otworzył.
Jak deszcz spuścił mannę do jedzenia,
podarował im chleb niebieski.
Spożywał człowiek chleb aniołów,
Bóg zesłał im pokarm do syta.
Wprowadził ich do ziemi swej świętej,na górę, którą zdobyła Jego prawica.
II czytanie: (Ef 4, 17. 20-24)
Bracia: To mówię i zaklinam się na Pana, abyście
już nie postępowali tak, jak postępują poganie z ich próżnym myśleniem.
Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i
zostaliście pouczeni w Nim, zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że –
co się tyczy poprzedniego sposobu życia – trzeba porzucić dawnego
człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się
duchem w waszym myśleniu i przyoblec się w człowieka nowego,
stworzonego na obraz Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
Aklamacja (Mt 4, 4b)
Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem,
które pochodzi z ust Bożych.
Ewangelia: (J 6, 24-35)
Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego:
"Rabbi, kiedy tu przybyłeś?"
W odpowiedzi rzekł im Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta.
Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na
życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią
swą naznaczył Bóg Ojciec". Oni zaś rzekli do Niego: "Cóż mamy czynić,
abyśmy wykonywali dzieła Boga?" Jezus, odpowiadając, rzekł do nich:
"Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał".
Rzekli do Niego: "Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli
i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni,
jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”". Rzekł do nich Jezus:
"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu". Rzekli więc do Niego: "Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!" Odpowiedział im Jezus: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie".
*****************************************************************
25 lipca 2021
Niedziela
XVII Niedziela zwykła
I czytanie (2 Krl 4, 42-44)
Pewien człowiek przyszedł z Baal-Szalisza,
przynosząc mężowi Bożemu, Elizeuszowi, chleb z pierwocin, dwadzieścia chlebów jęczmiennych i świeże zboże w worku.
On zaś rozkazał: "Podaj ludziom i niech jedzą!" Lecz sługa jego odrzekł: "Jakże to rozdzielę między stu ludzi?" A on odpowiedział: "Podaj ludziom i niech jedzą, bo tak mówi Pan: Nasycą się i pozostawią resztki". Położył więc to przed
nimi, a ci jedli i pozostawili resztki – według słowa Pańskiego.
Psalm
(Ps 145 (144), 10-11. 15-16. 17-18)
REFREN: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie,
a Ty ich karmisz we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę
i karmisz do syta wszystko, co żyje.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,wszystkich wzywających Go szczerze.
II czytanie (Ef 4, 1-6)
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście
postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden
chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
Aklamacja (Łk 7, 16)
Wielki prorok powstał między nami i Bóg nawiedził lud swój.
********************************************************************
11 lipca 202
XV Niedziela zwykła
Czytania:
I. (Am 7, 12-15);
(Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14);
II. (Ef 1, 3-14);
Aklamacja (Ef 1, 17-18);
(Mk 6, 7-13);
(Am 7, 12-15)
Amazjasz, kapłan w Betel, rzekł do Amosa:
„Widzący”, idź sobie, uciekaj do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam
prorokuj! A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią
i królewską budowlą". I odpowiedział Amos Amazjaszowi: "Nie jestem ja
prorokiem ani nie jestem synem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym,
który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie
Pan: „Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego!”
(Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14)
REFREN: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi:
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Łaska i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam szczęściem obdarzy,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim,a śladami Jego kroków zbawienie.
(Ef 1, 3-14)
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana
naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem
duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas
przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego
obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów
poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale
majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim mamy
odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa
Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i
zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego
postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów,
aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w
niebiosach, i to, co na ziemi. W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z
góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z
zamysłem swej woli, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzy
już przedtem nadzieję złożyliśmy w Chrystusie. W Nim także i wy,
usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu, w Nim również
– uwierzywszy, zostaliście naznaczeni pieczęcią, Duchem Świętym, który
był obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na
odkupienie, które nas uczyni własnością Boga, ku chwale Jego majestatu.
Aklamacja (Ef 1, 17-18)
Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest
nadzieja naszego powołania.
